تامین غذا بعنوان مهمترین عامل حیات پس از آب و هوا، یکی از نگرانی‌های بشر از ابتدای خلقت تا به‌حال بوده است. با گسترش تمدن بشری و رشد علم، تغذیه هم جایگاه ویژه خود را یافته است. امروزه دانشمندان و محققان علم تغذیه در مراکز علمی و آزمایشگاه های مجهز جهت بالا بردن کیفیت غذای مصرفی، افزودن خواص مفید بیولوژیکی آن و کم کردن هزینه های تولید، تحقیقات زیادی انجام می دهند.گوشت، شیر، تخم مرغ و فرآورده‌های دامی مشتق شده ازآنها، محصولات مهمی هستند که در تغذیه انسان نقش بسزایی دارند و بشر از ابتدای خلقت تا به حال همواره به‌ آنها نیازمند بوده است. به منظور بهبود در میزان و کیفیت تولید این فرآورده ها، دانشمندان با کمک گرفتن از علم ژنتیک، اقدام به طراحی سیستم های به نژادی نموده اند. یکی از ملزومات نتیجه گیری در سیستم های به نژادی، فراهم نمودن تغذیه مناسب در دام و طیور و آبزیان است. بدین منظور ردپای مکمل های خوراک برای دام، طیور و آبزیان… در کنار نهاده های اصلی، در این صنعت نمودار گردیده است. مکمل های خوراک دام و طیور ترکیباتی هستند که به منظور رفع کمبود های غذایی و هضم و جذب بهتر ترکیبات جیره پایه، در جیره حیوانات استفاده می شوند. برای درک بهتر مفهوم مکمل خوراک دام و طیور می توان آنها را با افزودنی ها مقایسه کرد. مکمل ها برای تامین کمبود های غذایی حیوان مصرف می شود و در شرایط عادی هم فقدان آنها در جیره سبب اختلال در عملکرد می شود ولی افزودنی ها برای تحریک رشد بیشتر و در شرایط خاص(بیماری، وجود ترکیبات ضدتغذیه ای در خوراک، وجود سموم قارچی و …) کاربرد دارد و فقدان آنها در شرایط عادی تاثیری در عملکرد ندارد.